ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΟΤΑ – ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΒΕΤΙΑ

 

Μια μικρή κόκκινη Κότα 
βρισκόταν στον κήπο με τα κοτοπουλάκια της, 
όταν βρήκε μερικά σπυριά σιτάρι.
-Ποιος θα με βοηθήσει να σπείρω αυτό το σιτάρι; ρώτησε. 
- Όχι εγώ, είπε η Πάπια 
- Όχι εγώ, είπε η Χήνα. 
- Τότε θα τα σπείρω μόνη μου 
είπε η μικρή κόκκινη Κότα. 
Τα σπυριά φύτρωσαν, έγιναν στάχυα, 
ωρίμασαν και η μικρή κόκκινη Κότα ρώτησε: 
-Ποιος θα με βοηθήσει να θερίσω το σιτάρι; 
- Όχι εγώ, είπε η Πάπια 
- Όχι εγώ, είπε η Χήνα. 
- Τότε θα το θερίσω μόνη μου, 
δήλωσε η μικρή κόκκινη Κότα. 
Όταν τελείωσε το θερισμό, ρώτησε: 
-Ποιος θα με βοηθήσει να πάω το σιτάρι στο μύλο; 
- Όχι εγώ, είπε η Πάπια 
- Όχι εγώ, είπε η Χήνα. 
- Τότε θα το πάω μόνη μου, 
έκανε η μικρή κόκκινη Κότα.
 Όταν γύρισε από το μύλο, 
η μικρή κόκκινη Κότα ρώτησε: 
-Ποιος θα με βοηθήσει να ζυμώσω το ψωμί; 
- Όχι εγώ, είπε η Πάπια 
- Όχι εγώ, είπε η Χήνα. 
- Τότε θα το ζυμώσω μόνη μου, 
αποκρίθηκε η μικρή κόκκινη Κότα. 
Όταν ζύμωσε και έψησε το ψωμί, 
η μικρή κόκκινη Κότα ρώτησε: 
-Ποιος θέλει να φάει απ’ αυτό το ωραίο ψωμί; 
-Εγώ! είπε η Πάπια 
-Εγώ! είπε η Χήνα. 
-Όχι, θα το φάω μόνη μου με τα κοτοπουλάκια μου, 
είπε η μικρή κόκκινη Κότα. 

Από το βιβλίο του Χρήστου Μαγγούτα, "Η σοφία των λαών, Φαντασία"